"Yakından her şey daha çirkin" dedi.
"Sen değilsin" dedim.
Ya bana güveniyordu, ya da düşmek istiyordu.
"Sonsuza dek şimdilerden oluşur."
Biri özgür ruhludur, ebeveynleriyle fazla iyi geçinemez. Bu çocuklar bağlanmış helyum dolu balonlar gibidir. İpe karşı çabalarlar, çabalarlar, sonra bir şey olur, ip kopar ve o anda uçup giderler. Belki de balonu bir daha göremezsin.
"Senin sorunun ne biliyor musun Q? İnsanlardan kendileri gibi olmamalarını bekliyorsun."
Geç gelebilirsin ama eninde sonunda gelirsin.
Margo bir mucize değildi. Bir macera değildi. İyi ve kıymetli bir şey değildi. O bir genç kızdı.
Terk etmek zordur... ta ki terk edene kadar.
Nasıl göründüğümü bilmiyorum ama nasıl hissettiğimi biliyorum: Genç. Şapşal. Sonsuz.
Hayat ne kadar berbat olursa olsun, alternatifinden her zaman daha iyi.
Ayağa kalkabilir ve yanına gidip onu öpebilirim. Yapabilirim. Ama henüz mahvedilebilecek çok şey var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder