Hayatı sevelim.

 

 

 

 

 

 

 

Dilek Akın.

"Bazı şiirlere nasıl başlayacağını bilemiyor insan,

bazı şehirlerden nasıl gideceğini...

Ama bazı şiirler Mayıs'la başlar

ve bazen Mayıs herkesten önce terk eder, bazı şehirleri... "

 

"Ve elbet her yağmur tanesi geri dönecektir, düştüğü buluta.

Ama bilirsin, bazı yağmurlar hiçbir yere yağar!

Hiçsen de insansın, boğulabilirsin suda,

bir balıksan susuzlukta!

Ah! Hiçbir yaranın kabuğu benzemiyor bir diğerine!

Seni tanısaydım eğer, seni tanısaydım...

Sana aşktan bahsedebilirdim,

beni tanısaydın mesela sana zehirli çiçeklerden ve metal mavisinden

ve kırık saçlarımdan şiirler örebilirdim.

Neyse ki Mayıs şimdi, duymuyorsun;

avuçlarımda kuş sesleri!

Kuşlar diyorum, kuşlar...

Konmayacak satırlarıma!

Çıplağız çünkü, sevişemeyiz bu yüzden.

Çünkü dini aşktır sevişmenin, dili her zaman vücut değil.

Yalnızız, korkağız, karanlığız biraz, biraz yok, hiç biraz.

Demek istiyorum ki giyinsem senin yalnızlığını sığmayacak kadar yokum,

diyorum ki soyunsam yalnızlığımı, ürker çıplaklığın.

İşte bu yüzden, yarımız, yitiğiz, arasak bulamayız kendimizi,

doğuramayız öldürdüğümüz yerden birbirimizi.

Ayak izlerini takip edersen bir şiirin,

adım adım Eylül'e gittiğini görürsün.

Çünkü her şiir kaçacak bir hüzün arar kendine,

Tanrı'nın kucağından içime düşen bir çocuk gülümsemesi gibi...

Ben ki o çocukların ölüsünü öptüm hep,

öpüşlerim kırılırken ölümün dudaklarında,

en çok da kendi ölümüme güldüm.

Öyle bir hayat ki

gülüyorum ölmekten!

Şimdi ne desem yağmur biraz, ne desem iç çekiş...

Ağrı ağrı toplanıyor kelimeler, boğazımda cam kesiği.

Ah! Can kesiği bu sonbahar...

Yerden göğe kadar soyunduğum hayatta,

çıplaklığım baştan ayağa ölüm.

Yüzüm; İntiharengi

ki intihar, ölememektir.

Tanrı'm, hayatımı öp ki geçsin!"

 

 

"Ki avuçlarımda kuş cesetleri!

Şiirden dize kaçırır gibi...

Tüm söylenenleri unut gitsin,

çünkü sen Mayıs'tan ve maviden,

yağmurdan ve Eylül'den daha güzelsin.

Adı'n biraz Sylvia dilimde, Wirginia biraz...

Biraz Marilyn ya da Dalida.

Bir şiirin sonunda ölüme terk edilmiş gibi...

Sahi, sen kimsin?"

Dilek Akın