Soğuk Kahve

Hoşça kalın...

Hiç gittin mi sen? Hiç gittiler mi senden?

 

 

Çayı açık severim ama seni çok koyu sevdim ben.

 

 

Sonsuza kadar sarılmak istediğin birini buluyorsun ve ortak bir şarkınız oluyor. Sonrası yok, sevmişsin artık, bir süre düşünme ve onu olduğu gibi kabul et. Ya oluruna bırak ya onu bırak.

 

 

Neyse, belki bugünün kelebeği sen ya da ben..

Belki yarın son günümüzü yaşayacağız.

Seni seviyorum. Geç kalmaya gerek yok.

 

 

Seni seviyorum.

Her insan gibi değil, bir başka seviyorum ben seni.

O her sıradan adam gibi değil.

O sıradan kurulan cümleler gibi değil

Ben seni, başka bir alfabeyle seviyorum.

Git dediğimde gidemeyişini

Arkamdan bakarken üzülüşünü seviyorum.

Biz bize yeteriz, bizi seviyorum.

Yapacak bir şey yok, seviyorum.

 

 

Özgürsen sorun yok.

Gökyüzü hala senin...

Hiçbir Aşk Hiçbir Ölüm

Yürüyüp gitmek için bacaklarının yeterince güçlü, ağırlığını çekecek durumda olduklarından emin değildi sanki

Koltuk değnekleri elinin altında bir yerde dursun istiyordu.

Aralarındaki her şey bunca kederli ve kırık olmamalıydı.

 

 

... kendisiyle ilgili her şey, sürekliliği olmayan karmakarışık resimlerden oluşuyordu. Belleğinde birikenler, birbirine benzemez, anlık görüntülerdi.

 

Karşıtlıktan yaratılmış biriydi sanki.

Gökyüzündeki kristal bir asansörden Dünya'ya bakmıştı.

Nasıl seveceğini bildiğinde, akşam oluyordu.

DUYGULARIMI SENİNLE BÖLÜŞEBİLMEYİ NE KADAR İSTERDİM.

HAYATIMDA HEM VAR HEM DE YOKSUN. BU ÖYLE DAYANILMAZ BİR İKİLEM Kİ...

Mutsuzluk da bulaşıcıdır çünkü, anlıyor musun?

Her şey yabancıydı.

Ölüm. Huzur ve sessizlik. Ama gömülmek istemiyorum. Denize atın beni. Suyu topraktan daha çok sevdim ben. Tenim suyun içinde çürüsün. Tenimin üstünden geçen zamanın bütün izlerini dalgalar silsin okşayarak. Denizi istiyorum...

Her şey gitmekti.

Gitmek 

Ve dönmemek.

O güneşe ait değil hiçbir şey.

Hiç kimse.

Hiçbir aşk,

Hiçbir ölüm.

Fırtınalara dayanacak gücü yok artık bu geminin, su alıyor, görmüyor musun?

Zaman dümdüz değil de zikzaklar çizerek ilerliyor. Bu arada her türlü istek ve tutkuyu içine alıp öğütüyor. Her şeyi yoluna koyup dengeliyor.

Bütün Kadınların Kafası Karışıktır

Göğe Bakma Durağı

İnsan sevdikçe iyileşiyor artık anladım...

Evet kimsesizdik ama umudumuz vardı.

Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum.

Bir biz ikimiz varız güzel öbürleri hep çirkin

Bu ellerimi nereye koysam yakışmıyor

Dedim ki en iyisi kucağında dursun

Çünkü sonu buysa

Ölmek elbette gereksizdi

Önce diyelim ki şiir bir kuşkudur

Bir otobüs yolcusunun kimliğini taşır

Bir şarkı olup bir sonbaharda

Onulmaz bir güzelliğe ulaşır

Sevgim acıyor.

Tanrı sen ne kadar güzelsin

Bir hiç olarak

Ormansın belki bilmiyorum

Belki ormanda bir ağaçsın şuncacık

**

Ne yapalım

Bari bağışlayalım birbirimizi

Yaz Dedi Tanrı

 

Sihirli bir dünyada çok gerçek kaldım ve gerçek bana hiç yakışmadı.

 

 

Tanrı'm!

Hayat kısa,

şiir uzun.

 

 

 

Ve elbet her yağmur tanesi geri dönecektir, düştüğü buluta

Ama bilirsin, bazı yağmurlar hiçbir yere yağar!

Hiçsen de insansın, boğulabilirsin suda,

bir balıksan susuzlukta!

 

 

 

Tüm söylenenleri unut gitsin,

çünkü sen Mayıs'tan ve maviden,

yağmurdan ve Eylül'den daha güzelsin.

 

 

Yıldızların gizlenecek yeri var mıdır?

 

 

 

Kimsenin doğurmadığı bir hüzünden gülümsüyordu.

Siz ne derseniz deyin, ben Eylül diyorum.

 

 

 

 

 

Dizelerini kaybetmiş bir şiir gibi

hayat arıyorsun ölümden

Ah! Sylvia

vazgeç artık.

Bir kez daha doğamayıp küllerinden,

korkarım Sylvia

öleceksin!

 

 

 

 

 

Birbirine dokunma ihtimali olmayan iki kelime düşün, sen ve ben mesela.

Asla bir cümleye biz diye sığamayacak iki uzak yara.

 

 

 

Hayatta bana göre bir rol yok biliyorum,

hiçkimse doğdum, hiçbir şey oldum

ve bir hiç gibi ölüyorum.

 

Kuşlarla örtün üzerimi!