Yine de ben rüzgarı severim efem. Yapayalnız olmadığımı düşündürür, komşularımı, istesem onları çağırabileceğimi. Burası öyle ıssız ki.
Bir şeylerden kurtuluyorum galiba. Kabuklardan. Alışkanlıklarımdan. Bu tümceyi alışkanlıkla söyledim, hiç düşünmeden. Temiz, söylenmemiş ne kaldı ki geriye? Yeni?
Üsteleme. Yolumuz ayrı çünkü. Anlayamazsın.
Okuyanlardan bu yüzden kaçınırım ya. Belledikleri harfler kadar kolay sanırlar her şeyi. Hiç sabırları yoktur. Gücenme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder