Bir harfle öldürebilir bir insan bir insanı. Tek bir "m" harfiyle demek. Omurgasını üzerinde hiç et kalmadan çıkarabilir!
Sonra denen şey tükendi bizim için.
Siz de bu savaşa göre değilsiniz. Ben de. Kimse değil aslında.
Hepimiz, içinde dün, dışında yarın olan pencere camları gibiyiz. Aynı anda dünün ve yarının görüntüleri yansıyor üzerimize. Bugün, saydam; yok gibi. İki görüntünün birbirine karıştığı saydam bir an gibiyiz...
Belki de gerçek, iki çocuk arasındaki en kısa doğrudur.
Anladın mı Birgül? Çünkü ben anlamadım! Nasıl olur da hem bunca iyilik hem bu kadar kötülük aynı yerde olur Birgül, anlamadım ben!
Sakladığın sürece istediğin günahı işleyebilirsin. Burası Türkiye!
Hasılı, Cavit Bey, meğer ihtiyarlamak elden ayaktan düşmek değil, hükümsüz sayılmakmış. Tedavülden kalkan banknotları bilirsiniz. Artık bir kıymeti yoktur ama bir türlü de çöpe atılamaz. Evin içinde oradan oraya kaldırıp dururuz, oraya buraya sıkıştırıveririz. İhtiyarlık buymuş meğer Cavit Bey. Atamadıkları bir çekmecenin dibine ittirmeye çalışıyorlar. Artık hisleriniz, arzularınız yokmuş sanılıyor.
Ne bileyim... Ben artık fısıltıya inanıyorum Sevgi. Herkes böyle bağırdığında duyulmak için.
Nasıl desem? Kederde bir kibir var Ayşeciğim. Tek sende var sanıyorsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder