Yaşamak bir an içinde.
Hiç kimse kendinin sahibi değil
Hepsi bir başkasının sahibi
Sanki.
Ölenleri unutma
Ama yaşayan var ise
Onu sev
Sev ama
Büyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadan.
Ben ölmeye gidiyorum,
Herkes ne kadar yoksa,
O kadar.
Kaldım;
Herkes ne kadar varsa,
O kadar.
Oysa ki yaşam çok, ölüm bir
Oda çok, pencere çok, kapı çok
Duvarlarında sayısız unutkular yeşerir
Denir ki, sanılır ki ölüm yok
Çiçekler yalana bile boyun eğerler
Ama en çok gecikmedir
Bir çiçeği üzecek
Bir gün gelecek
Ölmemiş hiç kimse yaşamayacak
Yaşamamış hiç kimse
Ölmeyecek
Sınırlarda
Her şey
Her zaman
Bir ihtimale
Karşı'dırlar.
Ağlama,
Ağlamak
Biraz öteye kaçmaktır.
Ağlamak
Hüzünle anlaşmak,
Ve kucaklaşmaktır.
Ağlamak
Sığınmaktır ne olsa,
Avuç açmaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder