Birden kaldırımdan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi.
-Şimdi gitmeyeyim mi?
-Bilmem ki. Kalın isterseniz.
Kaldı.
Kadınların neden evlendiklerini anlıyorum: Yalnız kalabilmek için.
Bazen, görünür bir sebep olmadan, insana önünden geçtiği yapı, bir sokak köşesi, üstünde oturduğu sandalye hayatında önemli bir yer tutacakmış gibi gelir.
Neden insanlar durup gülmüyorlardı?
Bunca lüzumsuz eşya vardı da, neden en gereken, bir sigara küllüğü yoktu. Kadınlar da böyleydi. Dünyada gereğinden çok kadın vardı ama, yalnız bir teki yoktu.
Böyle içten yalnız çocuklar gülebilir. Bir de deliler.
Korkmuyorum artık, seviyorum,
Gerçek olan içimdeki bu boşluk mu? Değil! BİR ŞEY VAR, AMA EKSİLE EKSİLE VAR.
Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder