-"Hiçbir şey, bazen büyük bir lükstür..."
Sana büyük bir sır söyleyeceğim
Kapat kapıları
Ölmek kolaydır sevmekten
Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam
"Hayat ve insanlar biraz eksik her zaman" demişti, "ne o eksikliği tamamlayacak bir kudretim, ne de hayata ve insanlara, onları o eksiklikleriyle kabul etmeye razı olacak bir düşkünlüğüm vardı."
"İnsanlardan çok şey beklememeli," demişti, "kul eksikli yaratılır Ragıp Bey."
Bana sorarsanız sevgi, eksikliğe rıza göstermektir.
ben sevimliliği daima şüphe verici bulurum.
Ölüm, içindeki bütün seslerin susacağı derin bir sessizlikti, o sessizliği özlüyordu.
Bazen ruhumuz kuruyor gibi geliyor bana, savaş sadece öldürmüyor, insanları ağaçlar gibi kurutuyor da. Savaş, insanların sonbaharı... Ölmeden önce kurudukları, kurumaya başladıkları mevsim.
Siz de delisiniz ama sabahın bu saatinde normaldir... Güneş doğarken akıllı olmak imkanı kalmıyor, öyle sihirli bir etkisi var bence.
"Kader, tohumlarını toprağa attıracağı insanları alaycı bir titizlikle seçiyor bazen," demişti, "kendi mahvına sebeb olacak bir işi sana sevinçle yaptırıyor da hiç sezinlemiyorsun bile."
"İnsanlar ölümden korkar, ne ahmaklar" demişti, "ya ölüm olmasaydı, en son teselliyi de kaybetmiş olurlardı."
"kaderi cezalandırmak isterdim ama sana o hakkı tanımıyorlar; kaderi boğmak isterdim, parçalamak isterdim, kaderin bir yüzü olsun ve ben o yüzü vura vura ezeyim isterdim."
-Bazen insafsız oluyorsunuz madam.
-Neden böyle söylediniz?
-Sessizliğinizin öldürücü olduğunu biliyorsunuz.
Hayat değişmeye muhtaçtır madam... Hiçbir zaman böyle sürmez, sürüp giden bir an yoktur...
Aslında böyle kelimelere döküldüğünde delice geliyor, farkındayım... Ama delilik değil emin olun, belki biraz fazla akıllılık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder