1,999...9'u bize 2 diye yutturmaya çalışan bir dünyanın çocuklarıyız. Ve dünya da aslında tam gibi görünürken, aslında bir irrasyonellik harikası.
Yol!
Gitmek.
Uzaklaşmak.
Doğduğun yerin çok uzaklarında ölmek.
İnsanı insanı yapan bunlar.
TANRI BİLE GİTMEMİZİ İSTİYOR.
BU YÜZDEN DÜNYAYI BU KADAR BÜYÜK, İNSANLARI BU DENLİ KÜÇÜK YARATMAMIŞ MI?
Var olan en sağlam zırh insan vücududur. İçindekileri en iyi saklayan kasa odur.
Eğer dünya sandığı kadar küçük olsaydı, kaybolmamak için bu kadar uğraşır mıydı sokaklarında?
Belki de basit bir matematik formülüdür. Gelecekten geçmiş çıkarsa şimdiki zaman kalır...
Bir çeşit alerji. Oksijene.
Dolayısıyla birbirlerinden nefret etmeleri için de bir neden bulamıyorlardır.
Sorular Çinliler gibi. Milyarın üstünde.
Yarın, bugünü yaşanılabilir hale getiriyordu.
Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı!
Lotonun çıkma ihtimalini, aşık olunacak insanla tanışma ihtimalini, sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük: yarın.
Bu yüzden bu kadar aşığız...
Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı. Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder