Yalnızca dünyaya değil, hiçbir yere ait değiliz.
Kendi iç dünyama çekilmiyor, adeta itiliyordum.
Anılar ve hayaller insanları birbirine daha çok bağlarmış, her an görüşsek belki şu sokaktaki insanlardan farkımız kalmayacaktı.
Hayat durağandır. Bakıştır, kokudur, tattır, dokunuştur... Yaşamak için bu kadar acelesi olan insanlar hayattan nasıl zevk alabilirler ki?
Hayat kimseyi beklemiyor
Sosyal özgürlük, insansızlıkla doğru orantılıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder