Yazmak didiklemektir.
Bak gerçekte hepimiz çoktan öldük, sadece dönüşen tozlarız. Boşluk bizi yaratıyor ve sonra gene boşluğa dönüyoruz. Bu nedenle, duygusallaşmak gereksiz bir şeydir."
Yanan aşktır, nefret sadece dondurur.
Aslında çok iyi biliyordum. Ağlıyordum; çünkü bazı şeyler sonluydu; çünkü karanlık, ışığın arkasında pusuya yatmış bekliyordu. Ağlıyordum; çünkü kapaktaki güler yüze ve sevgiye kanmıştım ve hayallerden uyanmak kötüydü. Ağlıyordum çünkü zihnim, onu dolduran sorular yüzünden patlamak üzereydi ve başvurabileceğim kimsem yoktu. İçine gömüldüğüm o ıstıraplı yalnızlık kuyusu yüzünden ağlıyordum. Ağlıyordum; çünkü herkes benim uslu ve normal bir kız olmamı bekliyordu ama ben bunu beceremiyordum.
İlerlememizi sağlayan, karşılaşmanın karşılıksız ve gizemli dinamiğidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder