W. Somerset Maugham- Boyalı Peçe

Bazılarımız yolunu afyonla bulmaya çalışıyor, bazılarımız Tanrı'yla, bazılarımız viskiyle ve bazılarımız da aşkla. Bütün yollar aynı yöne gidiyor ve aslında hiçbir yere varmıyor.

Ama söyleyecek bir şeyi olmayan herkes susarsa, insanoğlu kısa sürede konuşma yeteneğini yitirir diye düşündü Kitty gülümseyerek.

Fakat nehrin çok ağır akmasına rağmen, hala hareket ediyor oluşu insana her şeyin geçici olduğunu hatırlatan hüzünlü bir his veriyordu. Her şey geçip gidiyordu, bu akıştan geriye kalan neydi? Bütün insanlar, insan ırkı o nehirde birer su damlasıymış ve her biri birbirine hem çok yakın hem  çok uzak, isimsiz bir sel gibi, denize akmaya devam ediyormuş gibi geldi Kitty'e. Her şey çok kısa sürerken ve hiçbir şey çok önem taşımazken, insanların önemsiz nesnelere anlam yükleyip, kendilerini ve etraflarındakileri üzmeleri acınası bir durumdu.

"Ölüm mü?"

"Evet. Etrafındaki her şeyi fena halde önemsizleştiriyor. O adam, şu an insana benzemiyor. Ona baktığında, bir zamanlar yaşadığına kendini zor inandırıyorsun. Birkaç sene önce tepeden aşağı doğru koşan, uçurtma uçuran küçük bir çocuk olduğunu düşünmek çok zor."

"İnsan işte, eğlencede, dünyada ya da bir manastırda değil; ancak ruhunda huzur bulabilir."