Thom'un yüzüne dokunmak için uzandığı o anda bile, kendisinin hangisini olduğunu tam olarak bilmiyordu, leopar mı, avcı mı? Taştan kutunun içinde olan mı, yoksa karşısında durup tuzak kapısının kapanışını tekrar tekrar izleyen mi?
Ne var ki şehirde? Açgözlülük ve keder var, o kadar. Açgözlülük ve keder.
Dünya bir okyanustu. Öyle hüzünlü bir maviydi ki havuzların rengini silip atıyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder