İnsan sevdikçe iyileşiyor artık anladım...
Evet kimsesizdik ama umudumuz vardı.
Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum.
Bir biz ikimiz varız güzel öbürleri hep çirkin
Bu ellerimi nereye koysam yakışmıyor
Dedim ki en iyisi kucağında dursun
Çünkü sonu buysa
Ölmek elbette gereksizdi
Önce diyelim ki şiir bir kuşkudur
Bir otobüs yolcusunun kimliğini taşır
Bir şarkı olup bir sonbaharda
Onulmaz bir güzelliğe ulaşır
Sevgim acıyor.
Tanrı sen ne kadar güzelsin
Bir hiç olarak
Ormansın belki bilmiyorum
Belki ormanda bir ağaçsın şuncacık
**
Ne yapalım
Bari bağışlayalım birbirimizi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder